Kozmetik Ürün Bileşimlerinin Kontrolü için Gerekli Analiz Yöntemleri Hakkında Tebliğ-3

KOZMETİK ÜRÜN BİLEŞİMLERİNİN KONTROLÜ İÇİN GEREKLİ ANALİZ  YÖNTEMLERİ HAKKINDA  TEBLİĞ

TEBLİĞ NO:İEG-2005/3

Amaç

Madde 1- Bu Tebliğin amacı, diklorometan ve 1,1,1-trikloroetan tayini, kinolin-8-ol ve bis(8-hidroksikinolin) sülfat tanı ve tayini, amonyak tayini, nitrometan tanı ve tayini, saç dalgalandırma, saç düzeltme ve tüy giderme ürünlerinde merkaptoasetikasit tanı ve tayini, hekzaklorofen (INN) tanı ve tayini, tosikloramid sodyum (INN) tayini, diş macunlarında toplam florür tayini, organik civa bileşimlerinin tanı ve tayini, alkali ve toprak alkali sülfürlerinin tayini konularındaki analiz  yöntemleri ile ilgili usul ve esasları belirlemektir.

Kapsam

Madde 2 – Bu Tebliğ, aşağıdaki analiz metodlarının uygulamalarını kapsar:

a) Diklorometan ve 1,1,1-trikloroetan tayini EK’teki Yöntem I’e göre yapılır.

b) Kinolin-8-ol ve bis(8-hidroksikinolin) sülfat tanı ve tayini EK’teki Yöntem II’ye göre yapılır.

c) Amonyak tayini EK’teki Yöntem III’e göre yapılır.

d) Nitrometan tanı ve tayini EK’teki Yöntem IV’e göre yapılır.

e) Saç dalgalandırma, saç düzeltme ve tüy giderme ürünlerinde merkaptoasetikasit tanı ve tayini EK’teki Yöntem V’e göre yapılır.

f) Hekzaklorofen (INN) tanı ve tayini EK’teki Yöntem VI’ya göre yapılır.

g) Tosikloramid sodyum (INN) tayini EK’teki Yöntem VII’ye göre yapılır.

h) Diş macunlarında toplam florür tayini EK’teki Yöntem  VIII’e göre yapılır.

i) Organik civa bileşimlerinin tanı ve tayini EK’teki Yöntem IX’a göre yapılır.

j) Alkali ve toprak alkali sülfürlerin tayini EK’teki Yöntem X’ a göre yapılır.

Hukuki Dayanak

Madde 3 – Bu Tebliğ, 23/5/2005 tarihli ve 25823 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan Kozmetik Yönetmeliği’nin 16 ncı maddesine dayanılarak hazırlanmıştır.

Uyumlaştırılan Avrupa Birliği Mevzuatı

Madde 4–  Bu Tebliğ, 83/514/EEC sayılı Kozmetik Ürün Bileşimlerinin Kontrolü İçin Gerekli Analiz  Yöntemleri Hakkında Üçüncü Komisyon Direktifi dikkate alınarak Avrupa Birliği mevzuatına uyum kapsamında hazırlanmıştır. Bu Tebliğ, laboratuarların denenmiş ve bilimsel geçerliliği olan yöntemleri kullanmasını engellemez.

Yürürlük

Madde 5- Bu Tebliğ yayımı tarihinde yürürlüğe girer.

Yürütme

Madde 6- Bu Tebliğ hükümlerini Sağlık Bakanı yürütür.

EK

YÖNTEM I- DIKLOROMETAN VE 1,1,1-TRIKLOROETAN TAYİNİ

1. KAPSAM VE UYGULAMA ALANI

Bu yöntem, adı geçen çözücüleri içermesi muhtemel tüm kozmetik ürünlerde diklorometan (metilen klorür) ve 1,1,1-trikloroetan’ın (metil kloroform) belirlenmesini tanımlar.

2. TANIM

Bu yöntemle ürün içinde tespit edilen diklorometan ve 1,1,1-trikloroetan miktarı, % kütle cinsinden verilir.

3. PRENSİP

Bu yöntem, gaz kromatografisi ve internal standart olarak da kloroform kullanır.

4. REAKTİFLER

Bütün reaktifler analitik saflıkta olmalıdır.

4.1. Kloroform (CHCl3)

4.2. Karbontetraklorür (CCI4)

4.3. Diklorometan (CH2Cl2)

4.4. 1,1,1-trikloroetan (CH3CCl3)

4.5. Aseton

4.6. Azot

5. EKİPMAN

5.1. Genel laboratuvar ekipmanı

5.2. Termal iletkenlik dedektörü takılmış gaz kromatografi cihazı

5.3. Transfer şişeleri 50-100 ml (bakınız örnekleme yöntemi 5.3) (1)

5.4. Basınçlı gaz enjektörü, 25 veya 50 µl (bakınız örnekleme yöntemi 5.4.2.2) (1)

6. İŞLEM

6.1. Basıncı giderilmiş örnek: Kapaklı erlen içine örnek tam tartılır. Örnekte bulunduğu düşünülen diklorometan ve 1,1,1-trikloroetan miktarına denk miktarda internal standart olarak tam tartılmış kolorform miktarı (4.1) eklenir, iyice karıştırılır.

6.2. Basınçlı örnek: Örneklendirme bölümünde anlatılan örneklendirme yöntemi kullanılır. Ancak aşağıdaki tavsiyelere uyulur.

(1) Kozmetik Ürün Bileşimlerinin Kontrolü İçin Gerekli Analiz  Yöntemleri Hakkında Birinci Tebliğ

6.2.1. Aktarma şişesine (5.3) örneği aktardıktan sonra, aktarma şişesine örnekte bulunduğu düşünülen diklorometan ve/veya 1,1,1-trikloroetan miktarına denk miktarda, internal standart olarak bir hacim kloroform (4.1) konulur, iyice karıştırılır. Valfin ölü hacimi 0.5 ml karbontetra klorürle (4.2) yıkanır. Kuruduktan sonra eklenen internal standart miktarı tam olarak aradaki farktan bulunur.

6.2.2. Örnek enjektöre çekildikten sonra, kromatograma enjekte etmeden önce hiçbir tortu kalmaması için enjektörün ağzı azotla (4.6) temizlenir.

6.2.3. Her bir örnek alındıktan sonra valfin ve aktarma parçasının yüzeyi birkaç defa asetonla (4.5) yıkanmalı (gerektiğinde hipodermik enjektör kullanarak) ve daha sonra azotla iyice kurutulmalıdır.

6.2.4. Her analiz için, iki farklı aktarma şişesi kullanılıp, her şişe için beş ölçüm yapılır.

7. KROMATOGRAFİK KOŞULLAR

7.1. Pre-kolon

Borular                            :    Paslanmaz çelik

Uzunluk                          :    300 mm

Çap                                  :    3 veya 6 mm

Dolgu maddesi              :    Analitik kolon dolgusu ile aynı

7.2. Kolon

Dolgu maddesi, Kromosorb üzerinde Hallcomid M18’den oluşur. Kolon 1.5 veya daha büyük bir “R” resolüsyon vermek zorundadır.

Burada:

r1 ve r2 =    Alıkonma zamanları (dakika olarak)

w1 ve w2 =    Yarı yükseklikteki pik genişlikleri (milimetre olarak)

d1 =    Kağıt hızı (milimetre/dakika)

7.3. Örnek olarak, aşağıdaki kolonlar istenen sonuçları vermiştir.

Sıcaklık koşulları cihazın fonksiyonuna göre değişebilir. Yukarıdaki örneklerde, sıcaklık koşulları bu şekilde ayarlanmıştır.

8. CEVAP FAKTÖRLERİNİ BELİRLEYEN KARIŞIM

Kapaklı bir erlen içine, tam tartılmış, aşağıdaki karışım hazırlanır:

Diklorometan (4.3), % 30 (m/m)

1,1,1-trikloroetan (4.4), % 35 (m/m)

Kloroform (4.1), % 35 (m/m)

9. HESAPLAMALAR

9.1. Bir “p” maddesinin, internal standart olarak seçilen bir “a” maddesine göre cevap faktörünü hesaplama:

İlk madde “p” olsun, burada;

kp =    Cevap faktörü

mp =    Karışım içindeki kütlesi

Ap =    Pik alanı

İkinci madde “a” olsun, burada;

ka =    cevap faktörü

Ma =    karışım içindeki kütlesi

Aa =    pik alanı

Daha sonra;

Örnek olarak, aşağıdaki cevap faktörleri elde edilmiştir. (kloroform için: k=1)

Diklorometan :    k1 =    0.78 ± 0.03

1,1,1-trikloroetan :    k2 =    1.00 ± 0.03

9.2. Analiz edilecek numunede mevcut diklorometan ve 1,1,1-trikloroetan yüzdesi (m/m) hesaplanır.

Burada:

ma =    Eklenen kloroform kütlesi (gram olarak)

MS =    Analiz edilecek örneğin kütlesi (gram olarak)

Aa =    Kloroform pikinin alanı

A1 =    Diklorometan pikinin alanı

A2 =    1,1,1-trikloroetan pikinin alanı

Daha sonra;

10. TEKRARLANABİLİRLİK (Norm ISO 5725)

% 25’lik (m/m) diklorometan ve/veya 1,1,1-trikloroetan içeriği için, aynı örnek üzerinde paralel olarak yürütülen iki deney sonucu arasında fark, % 2.5 (m/m)’tan büyük olmamalıdır.

YÖNTEM II- KINOLIN-8-OL VE BIS (8-HİDROKSİ KINOLIN) SÜLFAT TANI VE TAYİNİ

1. KAPSAM VE UYGULAMA ALANI

Bu yöntem, kinolin-8-ol ve sülfat’ının tanınması ve kantitatif olarak tayinini anlatmaktadır.

2. TANIM

Örneğin, bu yöntemle belirlenen Kinolin-8-ol ve bis (8-hidroksi kinolin) sülfat içeriği, kinolin-8-ol’ün kütle cinsinden yüzdesi olarak ifade edilir.

3. PRENSİP

3.1. Tanı

Tanınma ince tabaka kromatografisiyle yapılır.

3.2. Miktar tayini

Miktar tayini, fehling solüsyonuyla reaksiyon sonucu elde edilen kompleksin 410 nm’de spektrofotometrik analizi ile yapılır.

4. Reaktifler

Bütün çözeltiler analitik saflıkta olmalıdır.

4.1. Kinolin-8-ol

4.2. Benzen, toksisitesi nedeniyle, benzenle çalışırken gerekli özen gösterilmelidir.

4.3. Kloroform

4.4. Sulu sodyum hidroksit % 50 (m/m) solüsyonu

4.5. Bakır sülfat pentahidrat

4.6. Potasyum sodyum tartarat

4.7. M hidroklorik asit

4.8. 0.5 M sülfürik asit

4.9. M sodyum hidroksit solüsyonu

4.10. Etanol

4.11. Butan-1-ol

4.12. Glasial asetik asit

4.13. 0,1 N hidroklorik asit

4.14. Celite 545 veya eşdeğeri

4.15. Standart solüsyonlar

4.15.1. 100 ml.lik ölçülü balona 100 mg kinolin-8-ol (4.1) tartılır. Az miktarda sulfürik asid (4.8) içinde çözülür. Hacme sülfürik asit (4.8) ile tamamlanır.

4.15.2. 100 ml.lik ölçülü balona 100 mg kinolin-8-ol tartılır. Etanol (4.10) içinde çözülür. Hacme etanol (4.10) ile tamamlanır, karıştırılır.

4.16. Fehling Solüsyonu

A Solüsyonu:

100 ml.lik ölçülü balona 7 gr bakır sülfat pentahidrat (4.5) tartılır. Az bir miktar su içinde çözülür, su ile hacme tamamlanır ve karıştırılır.

B Solüsyonu:

100 ml.lik ölçülü balona 35 gr potasyum sodyum tartarat (4.6) tartılır, 50 ml su içinde çözülür. 20 ml sodyum hidroksit (4.4) ilave edilir, hacme su ile tamamlanır ve karıştırılır.

Kullanımdan hemen önce 100 ml.lik ölçülü balona 10 ml solüsyon A ve 10 ml solüsyon B ilave edilir, hacme su ile tamamlanır ve karıştırılır.

4.17. İnce tabaka kromatografisi için yürütme solvanları

I      : Butan-1-ol (4.11) / asetik asit (4.12) / su (80 / 20 / 20; v/v/v)

II     : Kloroform (4.13) / asetik asit (4.12) (95 / 5; v/v)

4.18. Etanol içinde (4.10) 2,6 dikloro-4-(kloroimino) siklohekza-2,5-dienon’nun % 1’lik (m/v) solüsyonu.

4.19. Sodyum karbonat’ın sudaki % 1’lik solüsyonu

4.20. Etanol’ün (4.10) sudaki % 30’luk solüsyonu

4.21. Disodyum hidrojen etilendiamin tetraasetat’ın sudaki % 5 (m/v)’lik solüsyonu

4.22. Tampon çözelti, pH 7

Bir litrelik ölçülü balon içine 27 gr susuz potasyum dihidrojen ortofosfat ve 70 gr dipotasyum hidrojenortofosfat trihidrat tartılır, hacme su ile tamamlanır.

4.23. Hazır ince tabaka plakları

0.25 mm kalınlığında ince tabaka hazır plaklara (Örneğin Merck kieselgel 60 veya eşdeğeri) kullanımdan önce, 10 ml reaktif (4.21), püskürtülür ve 80oC’de kurutulur.

5. EKİPMAN

5.1. Kapağı şilifli yuvarlak tabanlı balon 100 ml

5.2. Ölçülü balonlar

5.3. Dereceli pipetler 10 ve 5 ml

5.4. Bullu pipetler 20,15, 10 ve 5 ml

5.5. Ayırma hunileri 100, 50 ve 25 ml

5.6. Pilili kağıt 90 mm

5.7. Döner evaporatör

5.8. Şilifli geri soğutucu

5.9. Spektrofotometre

5.10. 10 mm’lik optik küvetler

5.11. Isıtıcılı karıştırıcı

5.12. Cam kromatografi kolonu boyutları

160 mm boyunda, 8 mm çapında, alt ucunda cam pamuğu üst ucunda basınç uygulaması için adaptör bulunan.

6. İŞLEM

6.1. Tanı

6.1.1. Sıvı örnekler

6.1.1.1. Test edilecek örneğin pH’sı 7.5’e ayarlanır. Önceden hazırlanmış silikajel plağın (4.23) başlama çizgisine 10 µl damlatılır.

6.1.1.2. Başlama çizgisinin iki noktasına daha 10 ve 30 µl standart solüsyon (4.15.2) damlatılır. Bundan sonra plak iki yürütme solvanından (4.17) birinin içinde yürütülür.

6.1.1.3. Yürütme solvanı 150 mm ilerlediğinde plak tanktan çıkartılır ve 110oC’de 15 dakika kurutulur. UV lambası altında (366 nm), kinolin 8-ol noktaları sarı floresans verir.

6.1.1.4. Plağa sodyum karbonat solüsyonu (4.19) püskürtülür, kurutulur ve 2.6 dikloro-4-(kloroimino) siklohekza-2.5-dienon solüsyonu (4.18) püskürtülür. Kinolin-8-ol, mavi bir nokta olarak görülür.

6.1.2. Katı örnekler veya kremler

6.1.2.1. 5 ml tampon solüsyonun (4.22) içinde 1 gr örnek dağıtılır. Daha sonra ayırma hunisi içine 10 ml kloroform (4.3) ile aktarılır ve çalkalanır. Kloroform tabakasının ayrılmasından sonra sulu faz 10 ml kloroformla iki defa daha ekstre edilir. Birleştirilen kloroform fazları süzülür ve 100 ml yuvarlak tabanlı balon (5.1) içinde döner evaporatör üzerinde (5.7) kuruyuncaya kadar uçurulur. Kalıntı 2 ml kloroform (4.3) içinde çözülür ve 6.1.1.1’in devamında anlatılan yönteme göre silikajelli plak üzerine (4.23) 10 ve 30 µl damlatılır.

6.1.2.2. Plağa standart solüsyonundan (4.15.2) 10 ve 30 µl uygulanır ve 6.1.1.2 ile 6.1.1.4 arasında anlatıldığı şekilde devam edilir.

6.2.Miktar tayini

6.2.1. Sıvı örnekler

6.2.1.1. 100 ml.lik yuvarlak tabanlı balon içine 5 gr örnek tartılır, üzerine 1 ml sulfürik asit solüsyonu (4.8) eklenir ve karışım 50oC’de vakum altında kuruyuncaya kadar uçurulur.

6.2.1.2. Kalıntı 20 ml ılık suda çözülür, 100 ml.lik ölçülü balona aktarılır, üç defa 20 ml su ile yıkanır, hacme su ile tamamlanıp karıştırılır.

6.2.1.3. Bu solüsyonun 5 ml.si 50 ml.lik ayırma hunisine (5.5) alınır. 10 ml fehling solüsyonu (4.16) eklenir. 3 defa 8 ml kloroform (4.3) ile, kinolin-8-ol bakır kompleksi [oksin bakır (ISO)] ekstre edilir.

6.2.1.4. Kloroform tabakaları süzülerek 25 ml.lik ölçülü balon (5.2) içine toplanır. Hacme kloroform ile (4.3) tamamlanır ve çalkalanır. Sarı solüsyonun optik yoğunluğu 410 nm.de kloroforma karşı ölçülür.

6.2.2. Katı örnekler veya kremler

6.2.2.1. 100 ml.lik yuvarlak tabanlı balon (4.1) içine 0.500 gr örnek tartılır. 30 ml benzen (4.2) ve 20 ml hidroklorikasit (4.7) ilave edilir ve geri soğutucu altında karıştırılarak 30 dakika kaynatılır.

6.2.2.2. Balon içindeki karışım 100 ml.lik bir ayırma hunisinin (5.5) içine aktarılır. 5 ml IN HCl ile (4.7) yıkanır. Sulu faz diğer bir balona (5.1) aktarılır ve benzen fazı 5 ml IN hidroklorik (4.7) asit ile yıkanır.

6.2.2.3. İşlemin devam etmesini engelleyen emülsiyonların olması halinde, serbest şekilde akan bir toz oluşturmak için 0.500 gr örnek, 2 gr Celite 545 (4.14) ile karıştırılır. Karışım küçük porsiyonlar halinde bir cam kromatografi kolonuna (5.12) aktarılır.

Her bir ilaveden sonra kolon dolgusu ters çevirilir. Karışımın tamamı kolona aktarılır aktarılmaz, yaklaşık olarak 10 dakikada 10 ml eluant elde edilinceye kadar hidroklorik asitle (4.13) elue edilir. (Gerekirse bu işlem, hafif azot basıncı altında gerçekleştirilebilir.) Elüsyon esnasında kolon dolgusunun üzerinde sürekli az miktarda hidroklorik asit bulunması sağlanmalıdır. Elue edilen sıvının ilk 10 ml.si 6.2.24’de anlatıldığı şekilde işleme tabi tutulur.

6.2.2.4. Toplanan sulu fazlar (6.2.2.2) veya eluant (6.2.2.3) vakum altında döner evaporatörde kuruyuncaya kadar uçurulur.

6.2.2.5. Elde edilen kalıntı 6 ml sodyum hidroksit solüsyonu (4.9) içinde çözülür. 20 ml fehling solüsyonu (4.16) eklenir ve balon içindeki karışım 50 ml.lik ayırma hunisine (5.5) aktarılır. Balon 8 ml kloroform (4.3) ile çalkalanır ve kloroform fazı 50 ml.lik ölçülü balona süzülür.

6.2.2.6. Ayırma işlemi 8 ml kloroformla (4.3) 3 defa tekrarlanır. Ayrılan kloroform fazları süzülür ve 50 ml.lik ölçülü balonda toplanır. Hacme kadar kloroformla tamamlanır ve çalkalanır. 410 nm.de sarı solüsyonun optik yoğunluğu kloroforma (4.3) karşı ölçülür.

7. STANDART EĞRİ

Her biri 3 ml % 30’luk sulu etanol (4.20) içeren dört adet 100 ml.lik yuvarlak tabanlı balon (5.1) içine kinolin-8-ol’ün 5, 10, 15 ve 20 mg’ına karşı gelen standart solüsyondan (4.15.1) 5, 10,15 ve 20 ml.lik kısımlar pipetlenir. 6.2.1’de anlatıldığı şekilde devam edilir.

8. HESAPLAMA

8.1. Sıvı örnekler

Burada:

a    =    Standart eğri (7) üzerinde mg olarak kinolin-8-ol miktarı

m   =    Test miktarı (6.2.1.1) kütlesi (miligram olarak)

8.2. Katı örnekler veya kremler

Burada:

a     =     Standart eğri (7) üzerinde miligram olarak kinolin-8-ol miktarı

m    =    Test miktarı (6.2.2.1) kütlesi (miligram olarak)

9. TEKRARLANABİLİRLİK (Norm ISO 5725)

% 0.3 kinolin-8-ol içeriği için, aynı örnek üzerinde paralel yürütülen iki deney sonucu arasındaki farklı % 0.02’yi aşmamalıdır.

YÖNTEM III- AMONYAK TAYİNİ

1. KAPSAM VE UYGULAMA ALANI

Bu yöntem, kozmetik ürünlerdeki serbest amonyak belirlenmesini tanımlar.

2. TANIM

Bu yöntemle ürün içinde tespit edilen amonyak miktarı, % kütle cinsinden verilir.

3. PRENSİP

Sulu metanol ortamı içinde seyreltilmiş kozmetik ürünün bir test miktarına baryum klorür solüsyonu eklenir. Oluşabilecek her türlü çökelti, süzülür veya santrifüjlenir. Bu işlem, buhar distilasyonu sırasında amonyum asetat dışında karbonat ve hidrojen karbonat gibi belirli amonyum tuzlarında ve yağlı asitlerden amonyak kaybını önler.

Amonyak, süzülen maddeden veya üstteki çözeltiden buhar distilasyonuyla ayrılır ve potansiyometrik veya başka bir titrasyon yöntemiyle belirlenir.

4. REAKTİFLER

Kullanılan tüm çözeltiler analitik saflıkta olmalıdır.

4.1. Metanol

4.2. Baryum klorür dihitrat solüsyonu % 25 (m/v)

4.3. Ortoborik asit solüsyonu % 4 (m/v)

4.4. Sülfürik asit standart solüsyonu 0.25 M

4.5. Köpük giderici sıvı

4.6. Sodyum hidroksit standart solüsyonu 0.5 M

4.7. İndikatör (gerekirse): 5 ml metil kırmızısının etanol içindeki % 0.1’lik (m/v) solüsyonu 2 ml metilen mavisinin su içindeki % 0.1’lik (m/v) solüsyonu ile karıştırılır.

5. EKİPMAN

5.1. Genel laboratuar ekipmanları

5.2. 100 ml.lik kapaklı tüpleri olan santrifüj

5.3. Buhar distilasyon düzeneği

5.4. Potansiyometre

5.5. Cam elektrot ve civa klorür (kalomel) referans elektrodu

6. İŞLEM

6.1. 100 ml.lik ölçülü balona 150 mg maksimum amonyağa tekabül edecek miktarda (m) test örneği konur.

6.2. Üzerine 10 ml su, 10 ml metanol (4.1) ve 10 ml baryum klorür solüsyonu (4.2) eklenir, metanol (4.1) ile hacme tamamlanır.

6.3. Karıştırılır ve bir gece buzdolabında (5oC’de) bekletilir.

6.4. Soğuk çözelti süzülür veya kapaklı tüplerde 10 dakika santrifüjlenir.

6.5. Berrak çözeltiden buhar distilasyon cihazına (5.3) 40 ml ilave edilir, gerekiyorsa 0.5 ml köpük giderici sıvı (4.5) eklenir.

6.6. Distillenir ve 200 ml distilat  10 ml standart sülfürik asit (4.4) ve 0.1 ml indikatör (4.7) ihtiva eden 250 ml.lik bir beher içine alınır.

6.7. Asit fazlası standart sodyum hidroksit solüsyonuyla (4.6) geri titre edilir.

6.8. Not: Potansiyometrik titrasyonla tayin için, 25 ml ortoborik asit solüsyonu (4.3) içeren 250 ml.lik beher içinde 200 ml distilat toplanır ve standart sülfürik asitle (4.4) titre edilir ve nötralizasyon eğrisi kaydedilir.

7. HESAPLAMALAR

7.1. Geri titrasyon durumundaki hesaplama:

Burada:

V1 =     Kullanılan sodyum hidroksit solüsyonunu (4.6) hacmi (mililitre olarak)

M1 =    Gerçek molaritesi (4.6)

M2 =    Sülfürik asit solüsyonunun (4.4) gerçek molarite faktörü

m    =    Alınan test örneği (6.1) kütlesi (miligram olarak)

7.2. Direkt potansiyometrik titrasyon durumundaki hesaplama:

Burada:

V2 =     Kullanılan sülfürik asit solüsyonunun (4.4) hacimi (mililitre olarak)

M2 =    Gerçek molaritesi (4.4)

m    =    Alınan test örneği (6.1) kütlesi (miligram olarak)

8. TEKRARLANABİLİRLİK (Norm ISO 5725)

% 6’lık amonyak içeriği için, aynı örnek üzerinde paralel olarak yürütülen 2 deney sonucu arasındaki fark % 0.6’yı geçmemelidir.

YÖNTEM IV- NITROMETAN TANI VE TAYİNİ

1. KAPSAM VE UYGULAMA ALANI

Bu yöntem, aerosol formunda olan kozmetik ürünlerde yaklaşık olarak  % 3’e kadar olan nitrometan’ın tanı ve tayini için uygundur.

2. TANIM

Bu yönteme göre belirlenen örneğin nitrometan miktarı toplam aeresol içeriğinde % kütle cinsinden verilir.

3. PRENSİP

Nitrometan renk reaksiyonu ile tanımlanır. Nitrometan, internal standardın eklenmesinden sonra gaz kromatografisi ile tayin edilir.

4. TANIMLAMA

4.1. Reaktifler

Kullanılan bütün çözeltiler analitik saflıkta olmalıdır.

4.1.1. 0.5 M sodyum hidroksit solüsyonu

4.1.2. Folin reaktifi

0.1 gr sodyum 3.4-dihidro-3.4 dioksonaftelen-1-sülfonat su içinde çözülür ve 100 ml’ye su ile seyreltilir.

4.2. İşlem

1 ml örnek üzerine, 4.1.1’den 10 ml ve 4.1.2’den 1 ml eklenir. Meydana gelen mor renk, nitrometan’ın varlığını gösterir.

5. MİKTAR TAYİNİ

5.1. Reaktifler

Kullanılan bütün çözeltiler analitik saflıkta olmalıdır.

5.1.1. Kloroform (internal standart 1)

5.1.2. 2.4-dimetilheptan (internal standart 2)

5.1.3. % 95’lik etanol

5.1.4. Nitrometan

5.1.5. Kloroform referans solüsyonu

25 ml darası alınmış ölçülü balon içine, yaklaşık 650 mg kloroform (5.1.1) konulur. Balon ve içeriği yeniden hassas tartılır. % 95’lik etanolle (5.1.3)     25 ml’ye tamamlanır, tartılır ve bu solüsyondaki kloroform kütlesinin yüzdesi hesaplanır.

5.1.6. 2,4-dimetilheptan referans solüsyonu

Benzer şekilde kloroform referans solüsyonunda olduğu gibi yapılır, ancak 25 ml.lik ölçülü balon içine 270 mg 2,4-dimetilheptan (5.1.2) konulur.

5.2. Ekipman

5.2.1. Alev iyonizasyon dedektörlü gaz kromatografi cihazı

5.2.2. Kozmetik Ürünlerin İçerdiği Maddelerle İlgili Birinci Analiz Yöntemleri Tebliği (ISO Norm 5725) Ek’inin II. Bölümünde anlatılan aeresol örneklendirilmesi için ekipman (aktarma şişesi, mikro enjektörler, bağlantılar vs).

5.2.3. Genel laboratuvar ekipmanları

5.3. İşlem

5.3.1. Örneğin hazırlanması

Yukarıda belirtilen direktifin II. bölümünde tanımlanan işleme göre temizlenmiş ve boşaltılmış 100 ml daralı aktarma kabına internal standart solüsyonlardan herhangi birinden (5.1.5 veya 5.1.6) 5 ml konulur. Yukarıda belirtilen komisyonun II. bölümünün 5. pragrafında anlatılan tekniğe göre aktarma parçasına adapte edilmiş, iğnesiz, 10 veya 20 ml.lik cam enjektör kullanılır. Eklenen miktarı belirlemek için tekrar tartım alınır. Aynı tekniği kullanarak bu kaba, earesol içeriğinin 50 gramı aktarılır. Aktarılan örneğin miktarını belirlemek için tekrar tartım alınır, iyice karıştırılır.

Belirtilen mikroenjektör (5.2.2) kullanılarak yaklaşık 10 µl enjekte edilir. Beş kez enjeksiyon yapılır.

5.3.2. Standardın hazırlanışı

50 ml.lik ölçülü balon içine tam tartılmış 500 mg nitrometan (5.1.4) ve         500 mg kloroform (5.1.1) veya 210 mg 2.4-di-metilheptan (5.1.2) eklenir.   % 95’lik etanolle (5.1.3) hacme tamamlanır, iyice karıştırılır. Bu solüsyonun 5 ml.si 20 ml.lik ölçülü balona aktarılır, % 95’lik etanolle (5.1.3) hacme tamamlanır.

Belirtilen mikroenjektör (5.2.2) kullanılarak 10 µl enjekte edilir. Beş kez enjeksiyon yapılır.

5.3.3. Gaz kromatografisi şartları

5.3.3.1. Kolon

İki bölümden meydana gelir. Birinci bölümde dolgu materyali olarak Gas Chrom Q üzerinde didecyl ftalat, ikinci bölümde dolgu materyali Gas Chrom Q üzerinde Ucon 50 HB 280X kullanılır. Hazırlanan kombine kolon 1.5’e eşit veya daha yüksek rezolüsyon (R) vermek durumundadır.

Burada:

Burada:

r1 ve r2 = Alıkonma zamanları (dakika olarak)

w1 ve w2 = Yarı yükseklikte pik genişlikleri (milimetre olarak)

d’ = Kağıt hızı (milimetre/dakika)

Örnek olarak, aşağıdaki iki kolon gerekli rezolüsyonu sağlamıştır.

A Kolonu:

Malzeme                       =    Paslanmaz çelik

Uzunluk                        =    1.5 m

Çap                                =    3 mm

Dolgu materyali =    % 20 didecyl phtate on Gas Chrom Q (100-120 mesh)

B Kolonu:

Malzeme = Paslanmaz çelik

Uzunluk = 1.5 m

Çap = 3 mm

Dolgu materyali = % 20 ucon 50 HB 280X on gas chrom Q (100-120 mesh)

5.3.3.2. Dedektör

Alev iyonizasyon dedektörünün elektrometresi için uygun hassasiyet ayarı 8 x 10-10 A’dır.

5.3.3.3. Sıcaklık koşulları

Aşağıdakiler uygun bulunmuştur.

Enjeksiyon portu : 150oC

Dedektör : 150oC

Kolon : Kolonlara ve alete bağlı olarak 50 ile 80oC arasında

5.3.3.4. Uygun gazlar

Taşıyıcı gaz : Azot

Basınç : 2.1 bar

Akış : 40 ml/dak.

Dedektör malzemeleri: Dedektörün yapımcıları tarafından belirtildiği şekilde.

6. HESAPLAMALAR

6.1. Nitrometan’ın kullanılan internal standarda karşı hesaplanan, cevap faktörü

‘n’ nitrometanı temsil ederse:

Burada:

kn = Cevap faktörü

m’n = Karışımdaki kütlesi (gram)

S’n = Pik alanı

‘c’ internal standard: Kloroform veya 2,4-dimetilheptanı temsil ederse:

Burada:

m’c = Karışımdaki kütlesi (gram)

S’c = Pik alanı

(kn aletin bir fonksiyonudur.)

6.2. Örnek içindeki nitrometan konsantrasyonu

‘n’ nitrometanı temsil ederse:

Burada:

kn = Cevap faktörü

Sn = Pik alanı

‘c’ internal standard, kloroform veya 2,4-dimetil heptanı temsil ederse:

Burada:

mc = Karışımdaki kütlesi (gram)

Sc = Pik alanı

M = Aktarılan aeresol’ün kütlesi (gram)

Daha sonra örnekteki % (m/m) nitrometan şu şekilde hesaplanır.

7. TEKRARLANABİLİRLİK (ISO Norm 5725 )

Yaklaşık % 0.3 (m/m) nitrometan miktarı için, paralel olarak çalışılan iki deney sonucu arasındaki fark % 0.03’ü (m/m) geçmemelidir.

YÖNTEM V- SAÇA ŞEKİL VERİCİ, SAÇI DÜZELTİCİ VE TÜY GİDERİCİ ÜRÜNLERDE MERKAPTOASETİK ASİT TANI VE TAYİNİ

1. KAPSAM  VE  UYGULAMA  ALANI

Bu yöntem içinde başka indirgen ajanları da ihtiva eden saça şekil verici, saçı düzeltici ve tüy dökücü preparatlardaki merkaptoasetik asidin tanı ve tayinini anlatır.

2. TANIM

Bu metodla tespit edilen merkaptoasetik asit miktarı % kütle cinsinden ifade edilir.

3. PRENSİP

Merkaptoasetik asit tanısı, spot testler ve ince tabaka kromatografisi ile, tayini ise iyodometri veya gaz kromatografisi ile yapılır.

4. TANIMLAMA

4.1. Spot test ile tanımlama

4.1.1.Reaktifler

Kullanılan bütün çözeltiler analitik saflıkta olmalıdır.

4.1.1.1. Kurşun di (asetat) kağıdı

4.1.1.2. Hidroklorik asit solüsyonu (1 hacim konsantre hidroklorik asit, 1 hacim su)

4.1.2. İşlem

4.1.2.1. Merkaptoasetik asidin kurşun di (asetat)’la renk reaksiyonu yoluyla tanımlanması

Analiz  edilecek örnekten bir damla, kurşun di (asetat) kağıdı (4.1.1.1) üzerine damlatılır. Yoğun sarı renk oluştuğu takdirde, muhtemelen merkaptoasetik asit mevcuttur.

Hassasiyet % 0.5

4.1.2.2. Asitlendirerek oluşan kükürt dioksit ile inorganik sülfürlerin karakterizasyonu

Bir test tüpünün içine, üzerinde çalışılacak örnekten birkaç miligram konulur. Üzerine 2 ml saf su ve 1 ml hidroklorik asid (4.1.1.2) ilave edilir. Kokusundan tanınabilen hidrojen sülfür oluşur. Ayrıca kurşun di (asetat) kağıdı (4.1.1.1) üzerinde siyah kurşun sülfür çökeltisi meydana gelir.

Hassasiyet 50 ppm.

4.1.2.3. Asitlendirerek oluşan kükürt dioksit ile sülfitlerin karakterizasyonu

4.1.2.2’de anlatıldığı gibi devam edilir, kaynatılır. Kükürt dioksit kokusundan ve permanganat iyonları için olduğu gibi indirgeyici özelliklerinden ayırt edilebilir.

4.2. İnce tabaka kromatografiyle tanımlama

4.2.1. Reaktifler

Aksi belirtilmediği sürece bütün çözeltiler analitik saflıkta olmalıdır.

4.2.1.1. Merkaptoasetik asit (tioglikolik asit) min. % 98 iodometrik saflıkta

4.2.1.2. 2,2 ditiodi (asetik asit), min. % 99 iodometrik saflıkta

4.2.1.3. 2-merkaptopropiyonik asid (tiolaktik asit), min. % 95 iodometrik saflıkta

4.2.1.4. 3-merkaptopropiyonik asit, min. % 98 iodometrik saflıkta

4.2.1.5. 3-merkaptopropan-1,2-diol (1-tiogliserol), min. % 98 iodometrik saflıkta

4.2.1.6. Hazır ince tabaka plakları silikajel, 0.25 mm kalınlığında

4.2.1.7. İnce tabaka plakları alüminyum oksit, Merck F 254 E veya eşdeğeri

4.2.1.8. Hidroklorik asit, konsantre, d420 = 1.19 gr/ml

4.2.1.9. Etil asetat

4.2.1.10. Kloroform

4.2.1.11. Diizopropileter

4.2.1.12. Karbontetraklorür

4.2.1.13. Glasial asetikasit

4.2.1.14. Potasyum iyodür suda % 1 (m/v) solüsyonu

4.2.1.15. Platin tetraklorür suda % 0.1 (m/v) solüsyonu

4.2.1.16. Yürütme solvanları

4.2.1.16.1. Etil asetat (4.2.1.9) / kloroform (4.2.1.10) / diisopropil eter (4.2.1.11) / asetik asit (4.2.1.13) (20 / 20 / 10 / 10, v/v/v/v)

4.2.1.16.2. Kloroform (4.2.1.10) / asetik asit (4.2.1.13) (90 / 20, v/v)

4.2.1.17. Belirleme reaktifleri

4.2.1.17.1. Kullanımdan hemen önce (4.2.1.14) solüsyonu ve (4.2.1.15) solüsyonundan eşit hacimde karıştırılır.

4.2.1.17.2. Brom solüsyonu % 5 (m/v)

5 gr brom 100 ml karbon tetraklorür (4.2.1.12) içinde çözülür.

4.2.1.17.3. Floressein solüsyonu % 0.1 (m/v)

100 mg floressein 100 ml etanol içinde çözülür.

4.2.1.17.4. Hekzamonyum heptamolibdat’ın sudaki % 10 (m/v) solüsyonu

4.2.1.18. Referans Solüsyonlar

4.2.1.18.1. Merkaptoasetik asidin (4.2.1.1) sudaki % 0.4 (m/v) solüsyonu

4.2.1.18.2. 2, 2 ditiodi (asetik) asidin (4.2.1.2) sudaki % 0.4 (m/v) solüsyonu

4.2.1.18.3. 2-merkaptopropionik asidin (4.2.1.3), sudaki % 0.4 (m/v) solüsyonu

4.2.1.18.4. 3-merkaptopropionik asidin (4.2.1.4), sudaki % 0.4 (m/v) solüsyonu

4.2.1.18.5. 3-merkaptopropan-1,2-diol (4.2.1.5), sudaki % 0.4 (m/v) solüsyonu

4.2.2. Düzenek

İnce tabaka kromatografisi düzenekleri

4.2.3. İşlem

4.2.3.1. Örneklerin işlenmesi

Birkaç damla hidroklorik asitle (4.2.1.8) pH 1’e kadar asitlendirilir ve gerekirse süzülür.

Bazı durumlarda örneğin seyreltilmesi önerilebilir. Bu tür durumlarda seyreltmeden önce örneği hidroklorik asitle asitlendirilir.

4.2.3.2. Yürütme

Plağa 1 µl örnek solüsyonu (4.2.3.1) ve 1’er µl 5 referans solüsyondan uygulanır. Azot akımında dikkatlice kurutulur ve plak 4.2.1.16.1 veya 4.2.1.16.2 solvanlarında yürütülür. Tiollerin oksidasyonunu en aza indirgemek için plak mümkün olduğu kadar çabuk kurutulur.

4.2.3.3. Saptama

Üç reaktiften biri (4.2.1.17.1, 4.2.1.17.3 veya 4.2.1.17.4) plağın üzerine püskürtülür. Plağa (4.2.1.17.3) reaktif püskürtüldüğü zaman noktalar görünür oluncaya kadar brom buharına tabi tutulur. (Örneğin tank içerisinde reaktif (4.2.1.17.2) içeren küçük bir beher) püskürtme reaktifi ile (4.2.1.17.4) yapılan saptama, ince tabaka için kurutma süresi 30 dakikayı aşmadığı takdirde yeterli olacaktır.

4.2.3.4. Yorumlama

Rf değerleri ve referans solüsyonunun renkleri standart solüsyonların renkleri ile karşılaştırılır. Aşağıda kabaca verilen ortalama Rf değerleri, karşılaştırma için kullanılabilir. Bu değerler aşağıdaki özelliklere dayanır.

İnce tabaka plağının aktivasyon durumu

Kromatografi tankının sıcaklık derecesi

Silikajel tabaka üzerinde elde edilen Rf değerlerine örnekler

5. MİKTAR TAYİNİ (2)

Belirleme her zaman iyodometrik işlemle başlamalıdır.

5.1. İyodometri

5.1.1. Prensip

Belirleme ‘SH’ grubunun aşağıdaki denkleme göre asit ortam içinde iyotla oksitlenmesiyle gerçekleştirilir.

2HOOC-CH2SH-I2 →    (HOOC-CH2-S)2 + 2I– + 2H+

5.1.2. Reaktifler

0.05M standart iyot solüsyonu

5.1.3. Düzenek

Genel laboratuvar düzenekleri

5.1.4. İşlem

150 ml.lik bir erlen içine 50 ml saf su ve 0.5 ile 1 gr arasında tam tartılmış örnek konulur. Üzerine 5 ml hidroklorik asit (4.1.1.2) eklenir. Sarı bir renk ortaya çıkıncaya kadar iyot solüsyonu ile (5.1.2) titre edilir. Gerekirse bir indikatör kullanılır. (Örneğin nişasta solüsyonu veya karbontetraklorür)

5.1.5. Hesaplama

Merkaptoasetik asit içeriği aşağıdaki formüle göre hesaplanır:

Burada:

m      =       Test edilecek örnek miktarının kütlesi (gram olarak)

n       =       Kullanılan iyot solüsyonunun (5.1.2) hacmi

5.1.6. Notlar

Merkaptoasetik asit olarak hesaplanan sonuç, izin verilen maksimum konsantrasyonun % 0.1 veya daha fazla altında ise, başka tayin yapmaya gerek yoktur. Sonuç izin verilen maksimum konsantrasyona eşit veya üzerinde ise ve tanımlama, birden fazla indirgeyici maddenin varlığını göstermiş ise, gaz kromatografisiyle tayin yapmak gereklidir.

(2)  Merkaptoasetik asidin saptanması, oksitlemeyi önlemek için, yeni açılmamış  örnekler üzerinden yürütülmelidir.

5.2. Gaz kromatografisi

5.2.1. Prensip

Merkaptoasetik asit, yardımcı maddelerden kadmiyum diasetat ile çöktürülerek ayrılır. Diazometan ile metillendirilerek (dietil eter solüsyonu içerisinde, yerinde veya önceden) metil türevi oluşturulup, gaz / sıvı kromatografisi ile analizlenir. Internal standart olarak metil oktanoat kullanılır.

5.2.2. Reaktifler

Kullanılan bütün çözeltiler analitik saflıkta olmalıdır.

5.2.2.1. Merkaptoasetik asit % 98

5.2.2.2. Hidroklorik asit, d420 = 1.19 gr/ml

5.2.2.3. Metanol

5.2.2.4. Kadmiyum di (asetat) dihidrat, sudaki % 10 (m/v) solüsyonu

5.2.2.5. Metil octanoat % 2 (m/v) metanoldeki solüsyonu

5.2.2.6. Asetat tampon solüsyonu (pH 5):

Sodyum asetat trihidrat 77 gr

Asetik asit (glasiyal) 27.5 gr

Bir litrelik son hacmi sağlamak içinde mineralize su

5.2.2.7. Taze hazırlanmış, metanoldeki (5.2.2.3) 3M hidroklorik asit solüsyonu

5.2.2.8. 1-metil-3-nitro-1-nitrosoguanidin

5.2.2.9. 5M sodyum hidroksit solüsyonu

5.2.2.10. 0.05M iyot standart solüsyon

5.2.2.11. Dietileter

5.2.2.12. N-metil-N-nitrosotoluen-4-sülfonamit’ten hazırlanan diazometan solüsyonu (fieser, organik sentez reaktifleri (wiley) 1967)

Elde edilen solüsyon 100 ml dietileter içinde yaklaşık 1.5 gr diazometan içerir. Diazometan çok zehirli ve çok kararsız bir gaz olduğundan, tüm deneyler güçlü bir çeker ocak altında yürütülmeli ve şilifli cam malzemelerin kullanımından kaçınılmalıdır. (Bu amaçla özel kitler mevcuttur.)

5.2.3. Ekipman

5.2.3.1. Genel laboratuvar cihazları

5.2.3.2. Yerinde metillendirme için diazometan hazırlama ekipmanı (bakınız, fales, HM., Jaounı, TM.-Babashak, J.F. Analyt Chem, 1973, 45, 2302)

5.2.3.3. Diazometanın önceden hazırlanması için ekipman (fieser)

5.2.4. Test örneğinin hazırlanması

50 ila 70 mg merkaptoasetik aside karşı gelecek miktarda tam tartılmış örnek 50 ml.lik santrifüj tüpüne konulur. Yaklaşık pH’ı 3’e ayarlamak için birkaç damla hidroklorik asit (5.2.2.2) ile asitlendirilir.

Üzerine 5 ml’de mineralize su ve 10 ml asetat tampon solüsyonu (3.2.2.6) eklenir.

PH kağıdıyla pH değerinin yaklaşık olarak 5 olup olmadığı kontrol edilir. Daha sonra 5 ml kadmiyum di (asetat) solüsyonu (5.2.2.4) eklenir.

10 dakika beklendikten sonra en az 15 dakika 4000 g’de santrifüjlenir. Sıvının içinde çözülmeyen yağ ihtiva edebilecek üstteki çözelti (kremsi ürünlerde) ayrılır. Bu yağ, tüpün altında küçük bir kütle halinde toplanabilecek tiolerle karıştırılmamalıdır. Üstteki çözeltiye birkaç damla kadmiyum di (asetat) solüsyonu (5.2.2.4) eklendiğinde çökelme meydana gelmediği kontrol edilir.

Önceden tioller dışında başka bir indirgeyici madde olmadığı tespit edildiği takdirde, iyodometriyle, üstteki çözeltide mevcut tiolün, mevcut miktarının % 6 ila % 8’ini geçmediği kontrol edilir.

Çökelti içeren santrifüj tüpüne 10 ml metanol (5.2.2.3) eklenir ve bir bağet yardımıyla çökelti dağıtılır. En az 15 dakika tekrar 4000 g’de santrifüjlenir, üst kısım alınır ve tiollerin olmadığı kontrol edilir.

Çökelti aynı yöntemle ikinci defa yıkanır. Aynı santrifüj tüpüne aşağıdakiler eklenir.

2 ml metil oktanoat solüsyonu (5.2.2.5)

5 ml hidroklorik asidin metanoldeki (5.2.2.7) solüsyonu

Tioller tamamen çözündürülür. (Yardımcı maddelerden çok az miktarda çözünmeyen madde kalabilir.)

Bu ‘S’ solüsyonudur.

Bu solüsyonun bir kısmıyla, tiol içeriğinin 5.1’de elde edilenin en az % 90’ı olduğu iyodometrik olarak kontrol edilir.

5.2.5. Metillendirme

Metillendirme, yerinde hazırlanarak (5.2.5.1) veya daha önceden hazırlanmış diazometan solüsyonuyla (5.2.5.2) yürütülür.

5.2.5.1. Yerinde metillendirme

1 ml eter (5.2.2.11) ihtiva eden metillendirme düzeneğine (5.2.3.2) 50 µl ‘S’ solüsyonu eklenir ve yaklaşık 300 mg 1-metil-3-nitro-1-nitrozoguanidin (5.2.2.8) kullanarak, 5.2.3.2 yöntemiyle metillendirilir. 15 dakika sonra (Eter solüsyonu, fazla diazometan varlığını göstermek için sarı olmalıdır.), örnek solüsyon hava geçirmez kapağı bulunan 2 ml.lik transfer şişesine aktarılır. Bir gece buzdolabında bekletilir. İki örnek aynı zamanda metillendirilir.

5.2.5.2. Önceden hazırlanmış diazometan solüsyonuyla metillendirme

5 ml.lik kapaklı bir erlen içine 1 ml diazometan solüsyonu (5.2.2.12) konulur, daha sonra 50 µl ‘S’ solüsyonu eklenir. Bir gece buzdolabında bekletilir.

5.2.6. Standart solüsyonun hazırlanması

2 ml.de 60 mg saf merkaptoasetik asit içeren konsantrasyonu tam olarak bilinen standart merkaptoasetik asit (5.2.2.1) solüsyonu hazırlanır.

Bu ‘E’ solüsyonudur.

5.2.4 ve 5.2.5’te belirtildiği gibi çöktürülür, miktarı belirlenir ve metillendirilir.

5.2.7. Gaz kromatografi şartları

5.2.7.1. Kolon

Tip :   Paslanmaz çelik

Uzunluk :   2 m

Çap :   3 mm

5.2.7.2. Dolgu Materyali

% 20 didesil ftalat / kromosorb, WAW 80-100 mesh

5.2.7.3. Dedektör

Alev iyonizasyon. Alev iyonizasyon dedektörünün elektrometresi için uygun hassasiyet ayarı 8×10-10A’dır.

5.2.7.4. Gazlar

Taşıyıcı gaz :    Azot

Basınç :    2.2 Bar

Akış :    35 ml/dak.

Yardımcı gaz :    Hidrojen

Basınç :    1.8 Bar

Akış :    15 ml/dak.

Dedektör gereçleri : Cihazın yapıcıları tarafından belirtildiği şekilde

5.2.7.5. Sıcaklık şartları

Enjektör : 2000C

Dedektör : 200oC

Kolon : 90oC

5.2.7.6. Kayıt cihazının kağıt hızı

5 mm/dak.

5.2.7.7. Enjeksiyon miktarı

3 µl,  beş enjeksiyon yapılır.

5.2.7.8. Yukarıdaki kromatografik koşullar yol gösterici olarak verilmiştir. 1,5’a eşit veya daha yüksek bir ‘R’ rezolüsyona ulaşmasını sağlar.

Burada:

r1 ve    r2 = Alıkonma zamanı (dakika olarak)

w1 ve   w2 = Yarı yükseklikteki pik genişlikleri (milimetre olarak)

d1 = Kağıt hızı (milimetre/dakika olarak)

Sonraki ölçümlere müdahale edebilecek maddeleri gidermek için, kolon sıcaklığının dakikada 10oC’lik artışlarla 90’dan 150oC’ye düzenlenerek sona erdirilmesi önerilir.

5.2.8. Hesaplamalar

5.2.8.1. Merkaptoasetik asit için orantı katsayısı

Bu katsayı, standart karışıma dayanarak metil oktanoata ilişkin olarak hesaplanır.

‘t’ merkaptoasetik asidi temsil ederse:

Burada:

kt = Cevap faktörü

m’t = Karışımdaki kütlesi (miligram olarak)

S’t = Pik alanı

‘c’ metiloktanoatı temsil ederse:

Burada:

m’c = Karışımdaki kütlesi (miligram olarak)

S’c = Pik alanı

Daha sonra,

Bu kat sayı kullanılan cihaza göre değişir.

5.2.8.2. Örnekte mevcut merkaptoasetik asit konsantrasyonu

‘t’ merkaptoasetik asidi temsil ederse:

kt = Cevap faktörü

St = Pik alanı

‘c’ metiloktanoatı temsil ederse:

Burada:

mc = Karışımdaki kütlesi (miligram olarak)

Sc = Pik alanı

M = İlk test örneği miktarındaki kütlesi (miligram olarak)

Örnekte bulunan merkaptoasetik asit % (m/m) aşağıdaki formülle hesaplanır:

6. TEKRARLANABİLİRLİK (ISO Norm 5725 )

% 8’lik (m/m) merkaptoasetik asit içeriği için, aynı örnek üzerinde paralel olarak yapılan iki analiz sonucu arasındaki fark % 0.8’i (m/m) geçmemelidir.

YÖNTEM VI- HEKZAKLOROFEN TANI VE TAYİNİ

A. TANIMLAMA

1. KAPSAM VE UYGULAMA ALANI

Bu yöntem, tüm kozmetik ürünler için uygundur.

2. PRENSİP

Örnekteki hekzaklorofen, etilasetatla ekstre edilir ve ince tabaka kromatografisiyle tanımlanır.

3. REAKTİFLER

Kullanılan bütün çözeltiler analitik saflıkta olmalıdır.

3.1. 4M Sülfürik asit solüsyonu

3.2. Celite AW

3.3. Etilasetat

3.4. Yürütme Solvanı: % 1 (v/v) glasial asetik asit içeren benzen

3.5. Belirleme Ajanı  I :

Rodamin B Solüsyonu: 150 ml dietileter, 70 ml mutlak alkol ve 16 ml su karışımı içinde 100 mg rodamin B çözülür.

3.6. Belirleme Ajanı  II  :

2,6-dibromo-4-(kloroimino) siklohekza-2,5 dienon solüsyonu: 100 ml metanol içinde 400 mg 2,6 dibromo-4-(kloroimino) siklohekza 2,5 dienon çözeltisi günlük taze hazırlanır.

Sodyum karbonat solüsyonu: 100 ml demineralize su içinde 10 gr sodyum karbonat çözülür.

3.7. Referans solüsyonu:

Hekzaklorofenin etilasetat içindeki % 0.05 (m/v) solüsyonu.

4. EKİPMAN

4.1. Kiesel gel 254 TLC plaklar, 200 x 200 mm veya eşdeğeri

4.2. Genel TLC  düzeneği

4.3. Kromatografi tankı için 26oC’de termostatlı su banyosu

5. TEST ÖRNEĞİNİN HAZIRLANMASI

5.1. 1 gr Celite AW (3.2) ve 1 ml sülfürik asitle (3.1) 1 gr homojenize örnek iyice karıştırılır.

5.2. İki saat 100oC’de kurutulur.

5.3. Kurutulmuş karışım soğutulur ve ince toz haline getirilir.

5.4. 10 ml etilasetatla (3.3) iki defa ekstre edilir, her ekstraksiyondan sonra santrifüjlenir ve etilasetat fazları birleştirilir.

5.5. 60oC’de uçurulur.

5.6. Kalıntı 2 ml etilasetatta (3.3) çözülür.

6. İŞLEM

6.1. Bir TLC plağına (4.1) 2 µl örnek solüsyonu (5.6) ve 2 µl referans solüsyonu (3.7) damlatılır.

6.2. Tank (4.3) yürütme solvanıyla (3.4) doyurulur.

6.3. TLC plağı tankın içine yerleştirilir 150 mm yürütülür.

6.4. TLC plak tanktan çıkartılır ve yaklaşık 105oC sıcaklıkta havalandırmalı bir etüv içinde kurutulur.

6.5. Belirleme

İnce tabaka plak üzerinde hekzaklorofen noktaları, 6.5.1 veya 6.5.2’de belirtildiği gibi görünürler.

6.5.1. Belirleme ajanı I (3.5) plak üzerine düzgün bir şekilde püskürtülür. 30 dakika sonra plak UV ışığı altında 254 nm’de incelenir.

6.5.2. Belirleme ajanı II (3.6) 2,6-dibromo-4-(kloroimino) siklohekza-2,5-dienon solüsyonu plak üzerine düzgün bir şekilde püskürtülür. Ardından sodyum karbonat solüsyonu (3.6) plağa püskürtülür. Oda sıcaklığında 10 dakika kuruttuktan sonra plak gün ışığında incelenir.

7. YORUMLAMA

7.1. Belirleme ajanı  I  (3.5):

Hekzaklorofen, sarı-turuncu floresan zemin üzerinde mavimsi bir nokta olarak görünür ve yaklaşık olarak 0.5’lik Rf değerine sahiptir.

7.2. Püskürtme reaktifi II (3.6):

Hekzaklorofen beyaz zemin üzerinde gök mavisi ile turkuaz arası renkte bir nokta olarak görülür ve yaklaşık olarak 0.5’lik bir Rf değerine sahiptir.

B. MİKTAR TAYİNİ

1. KAPSAM VE UYGULAMA ALANI

Bu yöntem tüm kozmetik ürünler için geçerlidir.

2. TANIM

Bu yönteme göre örnek içindeki hekzaklorofen miktarı % kütle cinsinden verilir.

3. PRENSİP

Hekzaklorofen, metil türevine dönüştürülerek elektron yakalama dedektörlü gaz kromatografisi kullanılarak saptanır.

4. REAKTİFLER

Bütün çözeltiler analitik saflıkta olmalıdır.

4.1. Etil asetat

4.2. N-metil-N-nitroso-p-toluensulfonamid (diazald)

4.3. Dietil eter

4.4. Metanol

4.5. 2-(2-etoksietoksi) etanol (carbitol)

4.6. Formik asit

4.7. Potasyum hidroksit, % 50 (m/m) sulu solüsyon (günlük taze hazırlanmış)

4.8. Spektroskopi için hekzan

4.9. Bromoklorofen (Standart No: 1)

4.10. 4,4’,6,6’-tetrakloro-2,2’-tiodifenol (Standart No: 2)

4.11. 2,4,4’-trikloro-2 hidroksi-difenil eter (Standart No: 3)

4.12. Aseton

4.13. 4M Sülfürik asit

4.14. Celite AW

4.15. Formikasit / etilasetat, % 10 (v/v) solüsyon

4.16. Hekzaklorofen

5. EKİPMAN

5.1. Genel laboratuvar cam malzemeleri

5.2. Diazometan’ın hazırlanması için mini cihaz (Analyt.Chem.1973,45, 2302-2)

5.3. 63 Ni kaynak elektron yakalama dedektörü ile donatılmış gaz kromatografi cihazı

6. İŞLEM

6.1. Standart solüsyonun hazırlanması

Standart, analiz edilecek ürünün yapısında bulunan herhangi bir maddeyi etkilemeyecek şekilde seçilir. Genellikle I. no.lu standart uygundur (4.9).

6.1.1. 100 ml.lik bir ölçülü balon içine 50 mg civarında 1, 2 veya 3 no.lu standarttan (4.9, 4.10 veya 4.11) tam tartım alınır ve 50 mg hekzaklorofen (4.16) eklenir.  Etil asetatla (4.1) hacme tamamlanır (A Solüsyonu). 10 ml A solüsyonu etil asetatla (4.1) 100 ml’ye seyreltilir (B Solüsyonu).

6.1.2. 100 ml.lik bir ölçülü balon içine 50 mg civarında 1, 2 veya 3 no.lu standarttan (4.9, 4.10 veya 4.11) tam tartım alınır. Etil asetatla (4.1) hacme tamamlanır (C solüsyonu).

6.2. Test örneğinin hazırlanması (3)

Homojen hale getirilmiş örnekten 1 gr tam tartılır ve üzerine 1 ml sülfürik asit (4.13), 15 ml aseton (4.12) ve 8 gr Celite AW (4.14) ilave edilir, iyice karıştırılır. Karışım 30 dakika  buhar banyosunda kurutulur. Daha sonra havalandırmalı bir etüvde 1,5 saat kurutulur ve soğutulur. İnce toz haline getirilip, bir cam kolona aktarılır.

Etilasetat (4.1) geçirilerek 100 ml toplanır, 2 ml internal standart solüsyonu (C solüsyonu) (6.1.2) eklenir.

6.3. Test örneğinin metillendirilmesi

Tüm reaktifler ve düzenekler O-4oC’de 2 saat soğutulur. Diazometan düzeneğinin dış bölmesine 6.2’de elde edilen solüsyonun 1,2 ml’si ve        0,1 ml metanol (4.4) konulur. Merkezi hazne içine ise 200 mg diazalt (4.2), 1 ml karbitol (4.5) ve 1 ml dietileter (4.3) eklenir ve çözülür, düzenek birleştirilir ve yarısı 0oC’lik banyoya daldırılır. Enjektörle merkez hazneye yaklaşık 1 ml soğutulmuş potasyum hidroksit solüsyonu (4.7) konulur. Diazometan oluşumundan meydana gelen sarı rengin sürekli kalmasından emin olunur. Sarı renk sürekli değil ise 200 mg diazaltla (4.2) metilasyon tekrarlanır. (4)

(3)Hekzaklorofenin mevcut olabileceği ürün türleri geniş bir yelpazeye sahip olduğundan dolayı, sonuçları kaydetmeden önce bu işlemde örnekten hektazlorofenin alınabildiğini kontrol etmek gerekir. Örnekten alabilme miktarı düşükse, ilgili taraflar kabul ettiği takdirde çözücünün değiştirilmesi gibi (etil asetat yerine benzen vs.) değişiklikler yapılabilir.

(4)   Sarı rengin devamlılığı, diazometan fazlılığını gösterir. Bu da örneğin tam olarak metillendirilmesi için gereklidir.

15 dakika sonra düzenek su banyosundan çıkarılır. 12 saat oda sıcaklığında kapalı olarak tutulur. Daha sonra düzenek açılır, etil asetat (4.15) içindeki formik asitin % 10 (v/v) solüsyonundan birkaç damla fazla diazometanı reaksiyona sokmak için eklenir. Sonra organik solüsyon       25 ml.lik ölçülü balona aktarılır. Hekzan (4.8) ile hacme tamamlanır.

Bu solüsyonun 1.5 µl’si gaz kromatografa enjekte edilir.

Standart solüsyonunun metillendirilmesi

Tüm reaktifler ve düzenekler O-4oC’de iki saat soğutulur. Diazometan düzeneğinin dış bölmesine aşağıdakiler ilave edilir.

0,2 ml B solüsyonu (6.1.1)

1 ml etil asetat (4.1)

0,1 ml metanol (4.4)

Metillendirmeye 6.3’te tarif edildiği şekilde devam edilir. Elde edilen solüsyondan gaz kromatografa 1,5 µl enjekte edilir.

7. GAZ KROMATOGRAFİSİ

Kolon 1,5’a eşit veya daha büyük bir ‘R’ rezolüsyonu vermek zorundadır.

Burada:

r1 ve r2 = Alıkonma zamanları (dakika olarak)

w1 ve w2 = Yarı yükseklikteki pik genişlikleri (milimetre olarak)

d’ = Kağıt hızı (milimetre ve/dakika olarak)

Aşağıdaki gaz kromatografi koşulları uygun bulunmuştur.

Kolon : Paslanmaz çelik

Uzunluk : 1.7 m

Çap : 3 mm

Destek materyali:

Kromosorb : WA

Elek analizi : 80 – 100 mesh

Sabit faz : % 10 OV 17

Sıcaklıklar:

Kolon : 280oC

Enjektör : 280oC

Dedektör : 280oC

Taşıyıcı gaz : Oksijensiz azot

Basınç : 2.3 bar

Akış : 30 ml/dak.

8. HESAPLAMA

8.1. Hekzaklorofenin orantı katsayısı

Bu katsayı, standart karışımla ilgili olarak seçilen standart için hesaplanır.

Burada:

h = Hekzaklorofen

kh = Orantı katsayısı

m’h = Karışımdaki kütlesi (gram olarak)

A’h = Pik alanı

s = Seçilen standart

ms = Karışımdaki kütlesi (gram olarak)

As = Pik alanı

Daha sonra:

8.2. Örnekteki hekzaklorofen miktarı

Burada:

h = Hekzaklorofen

kh = Orantı katsayısı

Ah = Pik alanı

s = Seçilen standart

ms = Karışımdaki kütlesi (gram olarak)

As = Pik alanı

M = Alınan örneğin kütlesi (gram olarak)

Daha sonra, örneğin hekzaklorofen %’si (m/m) şu şekildedir:

9. TEKRARLANABİLİRLİK (ISO Norm 5725  )

% 0.1’lik (m/m) hekzaklorofen içeriği için, aynı örnek üzerinde paralel olarak yürütülen iki deney sonucu arasındaki fark % 0.005’i (m/m) geçmemelidir.

YÖNTEM VII- TOSİLKLORAMİD SODYUM (INN) (KLORAMİN-T) KANTİTATİF TAYİNİ

1. KAPSAM VE UYGULAMA ALANI

Bu yöntem, kozmetik ürünlerde tosilkloramid sodyumun (kloramin-T) kantitatif olarak ince tabaka kromatografisiyle belirlenmesini içerir.

2. TANIM

Bu metodta tespit edilen kloramin-T miktarı % kütle cinsinden ifade edilir.

3. PRENSİP

Kloramin-T hidroklorik asitle kaynatılarak tamamen 4-toluensülfonamide hidroliz edilir. Oluşan 4-toluensülfonamid miktarı, ince tabaka kromatografisiyle foto-dansitometrik olarak belirlenir.

4. REAKTİFLER

Tüm çözeltiler analitik saflıkta olmaladır.

4.1. Tosilkloramid sodyum (Kloramin-T)

4.2. 4-toluensulfonamid standart solüsyonu: 100 ml etanol (4.5) içinde 50 mg 4-toluensulfonamit

4.3. % 37 (m/m) hidroklorikasit, d420= 1.18 gr/ml

4.4. Dietileter

4.5. Etanol % 96 (v/v)

4.6. Yürütme solvanı

4.6.1. 1-butanol / etanol (4.5) / su (40 / 4 /9, v/v/v) veya

4.6.2. Kloroform / aseton (6 /4 , v/v)

4.7. Kullanıma hazır ince tabaka kromatografi plakları, silikagel 60, floresan indikatörsüz.

4.8. Potasyum permanganat

4.9. Hidroklorik asit % 15 (m/m)

4.10. Püskürtme reaktifi: 2-toluidin, etanol (4.5) içinde % 1’lik (m/v) solüsyonu

5. EKİPMAN

5.1. Normal laboratuvar düzenekleri

5.2. Genel incetabaka karomatografisi ekipmanı

5.3. Foto dansitometre

6. İŞLEM

6.1. Hidroliz

50 ml.lik yuvarlak tabanlı balon içerisine yaklaşık olarak 1 gr örnek (m) tartılır. 5 ml su ve 5 ml hidroklorik asit (4.3) ilave edilir ve geri soğutucu kullanarak bir saat kaynatılır. Sıcak çözelti hemen su ile 50 ml.lik ölçülü balon içine aktarılır, soğumaya bırakılır ve su ile hacme tamamlanır. Beş dakika en az 3000 rpm’de santrifüjlenir ve üstteki çözelti süzülerek alınır.

6.2. Ekstraksiyon

6.2.1. 30 ml süzüntü alınır ve 15 ml dietileterle (4.4) üç defa ekstre edilir. 50 ml’lik ölçülü balon içinde toplanır. Dietileterle (4.4) hacme tamamlanır.

6.2.2. Eterli ekstraktın 25 ml’si alınır ve azot altında kuruyuncaya kadar uçurulur. Kalıntı 1 ml etanolle (4.5) yeniden çözülür.

6.3. İnce tabaka kromatografisi

6.3.1. İnce tabaka kromatografisi plağına (4.7) 20 µl etanolik kalıntı (6.2) damlatılır.

Aynı zamanda ve aynı şekilde, 4-toluensulfonamid (4.2) standart solüsyondan 8, 12, 16 ve 20 µl damlatılır.

6.3.2. Daha sonra yürütme solvanı (4.6.1 veya 4.6.2) içinde yaklaşık 150 mmyürütülür.

6.3.3. Plak tanktan çıkartıldıktan sonra havada kurutulur, sonra iki ila üç dakika, kapalı bir kap içinde 2 gram potasyum permanganat (4.8) üzerine yaklaşık olarak 100 ml hidroklorik asit (4.9) dökülerek elde edilmiş olan klor buharına tutulur. Plaktaki fazla klor, beş dakika 100oC’ye kadar ısıtılarak uzaklaştırılır. Daha sonra plak püskürtme solvanı (4.10) ile spreylenir.

6.4. Ölçüm

Yaklaşık bir saat sonra fotodansito-metre ile 525 nm’de mor noktalar ölçülür.

6.5. Kalibrasyon eğrilerinin çıkarılması

Dört adet 4-toluen sulfonamid noktası için ilgili 4-toluen sulfonamide karşı gelen (yani her nokta için 4, 6, 8, 10 µg) yükseklik değerleri çıkartılır.

7. NOT

Bu yöntem, örnek (6) ile aynı şekilde işleme tabi tutulmuş, % 0.1 veya 0.2 (m/v) Kloramin-T (4.1) solüsyonu kullanılarak kontrol edilebilir.

8. HESAPLAMA

Kütlenin yüzdesi olarak ifade edilen, örneğin Kloramin-T içeriği aşşağıdaki gibi hesaplanır.

Burada:

1.33 = 4-toluensülfonamid-kloramin-T çevirme faktörü

a = Kalibrasyon eğrilerinden okunan, örnekteki 4-toluen sülfonamid miktarı (µg olarak)

m = Alınan örneğin kütlesi (gram olarak)

9. TEKRARLANABİLİRLİK (ISO Norm 5725  )

% 0.2 (m/m)’lik kloramin-T içeriği için aynı örnek üzerinde paralel olarak yürütüleniki deney sonucu arasındaki fark % 0.03 (m/m) mutlak değeri geçmemelidir.

YÖNTEM VIII- DİŞ MACUNLARINDA TOPLAM FLOR TAYİNİ

1. KAPSAM VE UYGULAMA ALANI

Bu yöntem diş macunlarındaki toplam florun belirlenmesinde kullanılır. Bu metod % 0.25’den fazla olmayan miktarlar için uygundur.

2. TANIM

Bu metodla belirlenen flor miktarı % kütle cinsinden ifade edilir.

3. PRENSİP

Gaz kromatografisiyle belirlenir. Flor içeren birleşimlerden flor, asitli solüsyonlarında klorotrietilsilan (TECS) ile doğrudan reaksiyonla trietilflorosilan (TEFS)’a dönüştürülür ve internal standart olarak kullanılan siklohekzan içeren ksilenle ekstre edilir.

4. REAKTİFLER

Kullanılan bütün çözeltiler analitik saflıkta olmalıdır.

4.1. Sodyum florür, sabit tartıma kadar 120oC’de kurutulmuş

4.2. İki defa distillenmiş veya eşdeğerde su

4.3. Hidroklorik asit, d420: 1.19 g/ml

4.4. Siklohekzan (CH)

4.5. Ksilen, test örneği (6.1) ile aynı şartlarda kromatogramlandığında çözücü pikinin önünde pik vermeyen, gerekirse distilasyonla (5.8) saflaştırılmış.

4.6. Klorotrietilsilan (TECS Merck veya eşdeğeri)

4.7. Flor standart solüsyonları

4.7.1. Stok solüsyon, 0.250 mg F– / ml: 138.1 mg sodyum florür (4.1) tam tartılır, suda (4.2) çözülür. Bu solüsyon 250 ml.lik (5.5) bir ölçülü balona kantitatif olarak aktarılır. Su (4.2) ile hacme tamamlanır, karıştırılır.

4.7.2. Seyreltilmiş stok solüsyon, 0.050 mg F– / ml: 100 ml.lik ölçülü balon (5.5) içine,  stok solüsyon (4.7.1) 20 ml pipetlenir, su ile hacme tamamlanır, karıştırılır.

4.8. İnternal standart solüsyonu

1 ml siklohekzan (4.4) ve 5 ml ksilen (4.5) karıştırılır.

4.9. Klorotrietilsilan / internal standart solüsyonu

Pipetle (5.7), 10 ml.lik bir ölçülü balon içine; 0.6 ml TECS ve 0.12 ml internal standart solüsyonu (4.8) aktarılır. Ksilen (4.5) ile hacme tamamlanır, karıştırılır. Bu çözelti günlük taze hazırlanır.

4.10. Perklorik asit % 70 (m/v)

4.11. Perklorik asit % 20 (m/v) suda (4.2)

5. EKİPMAN

5.1. Standart laboratuvar ekipmanı

5.2. Alev iyonizasyon dedektörü takılmış gaz kromatografisi

5.3. Vortex karıştırıcı veya benzeri

5.4. Buhler, karıştırıcı, SMB1 tipi veya benzeri

5.5. Polipropilenden yapılmış 100 ml ve 250 ml’lik ölçülü balonlar

5.6. Santrifüj tüpleri (cam): Teflon kaplı, vidalı kapaklı 20 ml, Sovirel 611-56 tipi veya benzeri. Tüpler ve vidalı kapaklar birkaç saat perklorik asit ile (4.11) muamele edilerek temizlenir. Ardından su ile (4.2) beş defa durulanır ve 100oC’de kurutulur.

5.7. 50 ile 200 µl aktarım yapabilecek şekilde ayarlanan, tek kullanımlık plastik uçlara sahip pipetler.

5.8. Üç bilyalı Schneider kolonuyla veya eşdeğeri Vigreux kolonuyla donatılmış distilasyon düzeneği.

6. İŞLEM

6.1. Örnek analizi

6.1.1. Daha önceden açılmamış bir diş macunu seçilir. Tüp keserek açılır ve tüm içeriği boşaltılır. Plastik bir kaba aktarılır, iyice karıştırılır ve bozulmayı önleyecek koşullar altında saklanır.

6.1.2. Bir santrifüj tüpüne (5.6) 150 mg (m) örnek konulur ve 5 ml. su (4.2) ilave edilip, homojenize (5.3) edilir.

6.1.3. 1 ml ksilen (4.5) ilave edilir.

6.1.4. Damla damla 5 ml hidroklorik asit (4.3) eklenir ve homojenize (5.3) edilir.

6.1.5. Santrifüj tüpüne (5.6) 0.5 ml klorotrietilsilan / internal standart solüsyonu (4.9) pipetlenir.

6.1.6. Tüp vidalı kapakla (5.6) kapatılır, karıştırıcıda ve dakikada 150 vuruntuda 45 dakika karıştırılır.

6.1.7. Fazların açık bir şekilde ayrılmasını sağlayacak bir hızda 10 dakika santrifüjlenir, tüpün kapağı açılır, organik faz çekilir ve gaz kromatografisi (5.2) kolonuna organik fazdan 3 µl enjekte edilir.

NOT: Tüm bileşenlerin elue edilmesi yaklaşık 20 dakika alır.

6.1.8. Enjeksiyon tekrarlanır, ortalama pik alan oranı (ATEFS / ACH) hesaplanır ve kalibrasyon grafiğinden (6.3) karşı gelen flor miktarı okunur (miligram olarak (m1)).

6.1.9. Paragraf 7’de anlatıldığı gibi, örneğin toplam flor içeriği hesaplanır (Flor kütlesinin yüzdesi olarak).

6.2. Kromatografik şartlar

6.2.1.

Kolon : Paslanmaz çelik

Uzunluk : 1.8 m

Çap : 3 mm

Destek : Gaz krom Q 80-100 mesh

Sabit Faz : Silikon yağı DC 200 veya eşdeğeri, % 20. Kolon bir gece 100oC’de  (dakikada 25 ml azot geçirilerek) şartlandırılır ve bu her gece tekrar edilir. Her dördüncü veya beşinci enjeksiyondan sonra, kolon 100oC’de  30 dakika ısıtılarak tekrar şartlandırılır.

Sıcaklıklar:

Kolon : 70oC

Enjektör : 150oC

Dedektör : 250oC

Taşıyıcı gaz akışı : Azot 35 ml/dak.

6.3. Kalibrasyon grafiği

6.3.1. Altı santrifüj tüpüne (5.6), seyreltilmiş florür solüsoynundan (4.7.2), 0, 1, 2, 3, 4 ve 5 ml pipitlenir.

Her bir tüp 5 ml’ye kadar suyla (4.2) doldurulur.

6.3.2. Madde 6.1.3 ve 6.1.6 arasında belirtildiği şekilde hareket edilir.

6.3.3. Gaz kromatografinin (5.2) kolonuna 3 µl organik faz enjekte edilir.

6.3.4. Enjeksiyon tekrarlanır ve ortalama pik alan oranı (ATEFS / ACH) hesaplanır.

6.3.5. Standart solüsyondaki (6.3.1) flor kütlesi (miligram olarak) ve 6.3.4’te ölçülen pik alan oranı (ATEFS / ACH) ile bir kalibrasyon eğrisi oluşturulur. Regrasyon analizi ile noktalar en uygun düz çizgiyi verecek şekilde birleştirilir.

7. HESAPLAMA

Örneğin toplam flor içeriğinin konsantrasyonu (flor kütlesinin yüzdesi olarak) (% m/m F) şu şekilde verilmiştir.

F % =  m1 x  % 100

m

Burada:

m = Test edilen örnek miktarı (miligram olarak) (6.1.2)

m1 = Kalibrasyon grafiğinden (6.1.8) okunan F miktarı (miligram olarak)

8. TEKRARLANABİLİRLİK (ISO Norm 5725  )

Yaklaşık % 0.15 (m/m) bir flor içeriği için, aynı örnek üzerinde paralel olarak yürütülen iki deney sonucu arasındaki fark % 0.012 (m/m) geçmemelidir.

YÖNTEM IX- ORGANİK CIVA BİLEŞİKLERİ TANI VE TAYİNİ

KAPSAM VE UYGULAMA ALANI

Aşağıdaki tanımlanan yöntem göz için olan kozmetik ürünlerde koruyucu olarak kullanılan organik cıva türevlerinin tanı ve tayininde kullanılır. Tiomersal, (INN) (Sodyum 2-(etilmerküriotio) benzoat) ve fenilmerküri ve tuzları için geçerlidir.

A. TANIM

1. PRENSİP

Organik cıva bileşikleri, 1,5-difenil-3-tiokarbazonla kompleksleştirilir. Karbontetraklorür ile ditizonatın ekstraksiyonundan sonra, silikajel, ince tabaka kromatografisi uygulanır. Ditizonat noktaları turuncu renkte görülür.

2. REAKTİFLER

Bütün çözeltiler analitik saflıkta olmaladır.

2.1. % 25’lik (v/v) sülfürik asit

2.2. 1.5-difenil-3-tiokarbazon (ditizon): 100 ml karbontetraklorür (2.4) içinde 0.8 mg

2.3. Azot

2.4. Karbontetraklorür

2.5. Yürütme solvanı: hekzan / aseton (90 / 10, v/v)

2.6. Su içinde aşağıdaki maddeleri % 0.001 içeren standart solüsyon:

Sodyum 2-(etilmerküriotio) benzoat,

Etilmerküri klorür veya metilmerküri klorür,

Fenilmerküri nitrat veya fenilmerküri asetat

Merküri diklorür veya merküri di (asetat)

2.7. Hazır silikajel plakları (Örnek: Merck 5721 veya eşdeğeri)

2.8. Sodyum klorür

3. DÜZENEKLER

3.1. Normal laboratuvar ekipmanları

3.2. Normal TLC düzenekleri

3.3. Faz ayırıcı filtre

4. İŞLEM

4.1. Ekstraksiyon

4.1.1. Bir santrifüj tüpü içine 1 gr örnek konulur, üzerine 20 ml distile su ilave edilir ve karıştırılır. Maksimum dağılma sağlandıktan sonra su banyosunda 60oC’ye kadar ısıtılır. 4 gr sodyum klorür (2.8) ilave edilir ve çalkalanır. Soğumaya bırakılır.

4.1.2. Katı kısmı mümkün olduğunca ayırmak için 4500 devir / dakika hızda en az 20 dakika santrifüjlenir. Bir huniden süzülür ve üzerine 0.25 ml sülfürik asit (2.1) solüsyonu ilave edilir.

4.1.3. Son organik faz, yeşil kalıncaya kadar 2 veya 3 ml ditizon solüsyonuyla (2.2) ekstre edilir.

4.1.4. Her organik faz ayırıcı filtreyle (3.3) süzülür.

4.1.5. Azot buharı (2.3)  ile kuruluğa kadar uçurulur.

4.1.6. 0.5 ml karbontetraklorür (2.4) ile çözülür. Bu solüsyon 4.2.1’de belirtildiği şekilde hemen uygulanır.

4.2. Ayırma ve tanımlama

4.2.1. Silikajel plağın (2.7) üzerine 4.1.6’da belirtildiği şekilde elde edilen karbontetraklorür solüsyonunun 50 µl’si hemen uygulanır. Aynı plağa aynı anda 4.1’de anlatıldığı gibi işlem uygulanmış 10 ml standart solüsyon (2.6)’dan da 50 µl uygulanır.

4.2.2. Plak tank içindeki solvana (2.5) yerleştirilir ve 150 mm’ye kadar yürütülür. Plak tanktan çıkarıldıktan sonra solvanı uçar uçmaz hemen bir cam plakayla kapatıldığı takdirde, organik cıva birleşikleri kararlı, renkli noktalar olarak görülür.

Örneğin, aşağıdaki Rf değerleri elde edilmiştir.

Rf Renk

Tiomersal 0.33 Turuncu

Etilmerküri klorür 0.29 Turuncu

Metilmerküri klorür 0.29 Turuncu

Fenilmerküri tuzları 0.21 Turuncu

Merküri (II) tuzları 0.10 Turuncu

Merküri di (asetat) 0.10 Turuncu

1,5-difenil-3-tiokarbazon 0.09 Pembe

B. TAYİN

1. TANIM

Bu yöntemle belirlenen organik cıva birleşiklerinin miktarı örnekte % kütle cinsinden (m/m) verilir.

2. PRENSİP

Bu yöntem, mevcut toplam cıva miktarının ölçümünü içerir. Bu nedenle, öncelikle örnekte inorganik halde cıva bulunmadığından emin olmak ve örnekte bulunan organik cıva türevinin tanımlanmış olması gerekir. Mineralleştirdikten sonra, serbest kalan cıva, alevsiz atomik absorpsiyon ile ölçülür.

3. REAKTİFLER

Kullanılan bütün çözeltiler analitik saflıkta olmaladır.

3.1. Konsantre nitrik asit d420= 1.41 g/ml

3.2. Konsantre sülfürik asit d420= 1.84 g/ml

3.3. Bidistile su

3.4. Potasyum permanganat, % 7 (m/v) solüsyonu

3.5. Hydroksilamonyum klorür, % 1.5 (m/v) solüsyonu

3.6. Dipotasyum peroksodisülfat, % 5 (m/v) solüsyonu

3.7. Kalay diklorür, % 10 (m/v) solüsyonu

3.8. Konsantre hidroklorik asit d420= 1.18 g/ml

3.9. Palladyum diklorür emdirilmiş cam pamuğu, % 1 (m/m)

4. EKİPMAN

4.1. Normal laboratuvar ekipmanı

4.2. Cıva için alevsiz atomik absorpsiyon spektrofotometresi (soğuk buhar tekniği), gerekli cam malzemeler ve en az 100 mm’lik küvetler

5. İŞLEM

Eser miktarda cıva analizi için gereken tüm önlemler alınır.

5.1. Analiz

5.1.1. Tam olarak 150 mg (m) örnek tartılır, üzerine 10 ml nitrik asit (3.1) eklenir ve düzenli aralıklarla çalkalayarak, 55oC’lik su banyosunda ağzı kapaklı erlende üç saat dijestiyona tabi tutulur. Aynı anda, reaktifler ile bir kör deney yapılır.

5.1.2. Soğutmadan sonra, 10 ml sülfürik asit (3.2) ilave edilir ve tekrar 55oC’lik su banyosunda 30 dakika tutulur.

5.1.3. Kapaklı erlen buz banyosuna konulur ve dikkatlice 20 ml su (3.3) ilave edilir.

5.1.4. Solüsyon renkli kalıncaya kadar 2’şer ml.lik kısımlar halinde % 7’lik potasyum permanganat solüsyonu (3.4) eklenir. 15 dakika daha 55oC’lik su banyosunda bekletilir.

5.1.5. 4 ml dipotasyum peroksodisülfat solüsyonu (3.6) eklenir. 30 dakika daha 55oC’lik su banyosunda bekletilir.

5.1.6. Soğutmaya bırakılır ve erlen içeriği 100 ml.lik ölçülü balona aktarılır. Erlen 5 ml hidroksilamonyum klorür ile (3.5) çalkalanır ve daha sonra dört defa 10 ml su (3.3) ile çalkalanır. Solüsyonun rengi tamamen giderilmelidir. Daha sonra su ile hacme tamamlanır.

5.2. Tayin

5.2.1. Soğuk buhar civa tayini için cam kap içine, 10 ml test solüsyonu (5.1.6) konulur. 100 ml su ile (3.3), ardından 5 ml sülfürik asitle (3.2) ve 5 ml kalay klorür solüsyonuyla (3.7) seyreltilir. Her ilaveden sonra karıştırılır. Tüm iyonik civayı metalik hale indirgemek için 30 saniye beklenir ve okuma (n) yapılır.

5.2.2. Civa indirgeme kabı ve cihazın akış hücresi (4.2) arasına biraz paladyum diklorür emdirilmiş cam pamuğu (3.9) konulur. 5.2.1 tekrar edilir ve okuma kaydedilir. Okuma sıfır değil ise, metalleştirme tamamlanmamış demektir ve analiz tekrar edilmelidir.

6. HESAPLAMALAR

Burada:

m        =     Test örneğinin kütlesi (miligram olarak)

n         =     Cihazın üzerinde okunan civanın miktarı (µg olarak)

Civanın kütlesinin yüzdesi olarak ifade edilen civa miktarı, aşağıdaki formüle göre hesaplanır.

7.1. Metalleştirme olayını geliştirmek için işleme, örneği seyrelterek başlamak gerekebilir.

7.2. Sübstrat tarafından civanın absorbe edildiğinden şüpheleniliyorsa, standart ekleme metoduyla kantitatif tayin yapılmalıdır.

8. TEKRARLANABİLİRLİK (ISO Norm 5725  )

% 0.007’lik civa konsantrasyonları için, örnek üzerinde  yürütülen iki paralel deney sonucu arasındaki fark % 0.00035’i geçmemelidir.

YÖNTEM X- ALKALİ VE TOPRAK ALKALİ SÜLFÜRLERİ TAYİNİ

1.KAPSAM VE UYGULAMA ALANI

Bu yöntem, kozmetik ürünlerde bulunan sülfürlerin tayinini tanımlar. Tiyoller yada diğer indirgeyici maddelerin (sülfitler dahil) varlığı deneye etki etmez.

2. TANIM

Bu metodla tayini yapılan sülfür konsantrasyonu % kütle sülfür cinsinden verilir.

3. PRENSİP

Ortam asitlendirildikten sonra hidrojen sülfür azot buharıyla çekilir ve kadmiyum sülfür formunda sabitlenir. Kadmiyum sülfür süzülür, yıkanır ve iyodometrik olarak tayin edilir.

4. REAKTİFLER

Kullanılan tüm kimyasallar analitik saflıkta olmalıdır.

4.1. Konsantre hidroklorik asit d420= 1.19 g/ ml

4.2. Sodyum tiosülfat, 0.1 M standart solüsyonu

4.3. İyot 0.05 M standart solüsyonu

4.4. Disodyum sülfür

4.5. Kadmiyum di (asetat)

4.6. Konsantre amonyak d420= 0.90 g/ ml

4.7. Amonyaklı kadmiyum di (asetat) solüsyonu:

Yaklaşık 50 ml su içinde, 10 gram kadmiyum di (asetat) (4.5) çözülür. Çökelti yeniden çözününceye kadar amonyak (4.6) ilave edilir (Yaklaşık 20 ml), çözelti 100 ml’ye su ile tamamlanır.

4.8. Azot

4.9. Amonyak solüsyonu M

5. EKİPMAN

5.1. Normal laboratuvar ekipmanı

5.2. 100 ml yuvarlak tabanlı 3 adet standart şilifli, boynu bulunan

5.3. 150 ml.lik 2 adet şilifli erlen, derin bir tüp ile bağlantılı ve tüpün yan tarafında gaz çıkışı için çıkışı olan.

5.4. Uzun boyunlu huni

6. İŞLEM

6.1. Sülfürlerin çekilmesi

6.1.1. Daha önceden açılmamış bir paket örnek alınır. Yuvarlak tabanlı balon (5.2) içine en fazla 30 mg sülfüre karşı gelecek şekilde örnekten gram olarak tam tartım (m) alınır. Üzerine 60 ml su ve 2 damla köpük giderici sıvı ilave edilir.

6.1.2. İki ayrı erlenin (5.3) her birine 50 ml solüsyon (4.7) aktarılır.

6.1.1. Yuvarlak tabanlı balonun dip tüpüne ve çıkış tüpüne huni yerleştirilir. Çıkış tüpüne erlen (5.3) PVC hortumlar yardımıyla takılır.

NOT: Düzenek, aşağıdaki sızdırmazlık testini geçmek zorundadır. Test koşullarını taklit ederek, saptanacak ürün “X” mg sülfür ihtiva eden (iyodometrik olarak belirlenmiş) 10 ml.lik sülfür solüsyonuyla yer değiştirilir. Bu işlem sonunda bulunan sülfür, miligramına “Y” dersek “X” ve “Y” arasındaki miktar farkı % 3’ü geçmemelidir.

6.1.2. Balon içinde (5.2) bulunan havayı çıkarmak için, saniyede iki kabarcık hızında 15 dakika azot (4.8) geçirilir.

6.1.3. Yuvarlak tabanlı balon 85±5oC’ye kadar ısıtılır.

6.1.4. Azot (4.8) akışı kesilir ve damla damla 40 ml hidroklorik asit (4.1) ilave edilir.

6.1.5. Asit transferinin tamamlanmasına yakın, hidrojen sülfür sızıntısını önlemek için minimum sıvı kaplaması bırakarak azot (4.8) akışı tekrar açılır.

6.1.6. 30 dakika sonra ısıtmaya son verilir. Balon (5.2) soğutmaya bırakılır ve en az birbuçuk saat azot (4.8) akışına devam edilir.

6.2. Titrasyon

6.2.1. Uzun boyunlu huniden (5.4) kadmiyum sülfür süzülür.

6.2.2. Erlenler (5.3) önce amonyak solüsyonuyla (4.9) çalkalanır ve süzgeç kağıdının üzerinden dökülür. Daha sonra saf suyla çalkalanır ve filtrede tutulan tortuyu yıkamak için su kullanılır.

6.2.3. Tortunun yıkanmasına 100 ml su ile devam edilir.

6.2.4. İçinde tortu bulunan birinci erlene filtre kağıdı yerleştirilir, 25 ml (n1) iyot solüsyonu (4.3), yaklaşık 20 ml hidroklorik asit (4.1) ve 50 ml saf su ilave edilir.

6.2.5. Sodyum tiosülfat solüsyonu (n2) (4.2) kullanılarak iyodun fazlası belirlenir.

7. HESAPLAMA

Numunede % kütle olarak ifade edilen sülfür miktarı aşağıdaki formüle göre hesaplanır.

Burada:

n1 = Kullanılan standart iyot solüsyonunun (4.3) miktarı (mililitre olarak)

x1 = Bu solüsyonun molaritesi

n2 = Sodyum tiosülfat standart solüsyonunun (4.2) miktarı (mililitre olarak)

x2 = Bu solüsyonunun molaritesi

m = Test edilen örneğin miktarı (gram olarak)

8. TEKRARLANABİLİRLİK (ISO Norm 5725  )

Yaklaşık % 2’lik (m/m) bir sülfür içeriği için, aynı örnek üzerinde paralel olarak yapılan iki deney sonucu arasındaki fark, % 0.2’yi (m/m) geçmemelidir.

Kaynak: IEGM